# 97. Harry I cz. 3

Imagin z dedykacją dla Aninomka, który ma dziś urodziny :)
I mimo, że o to nie prosiła, chciałabym go również dedykować ♥Harry Styles♥ która wiernie śledzi każdy nasz post i bierze aktywny udział w życiu bloga :) x Kochamy Was miśki xx

____________________________________________________________________________________

        -Koniec czasu, odłóżcie długopisy. - Powiedział Harry, spoglądając na zegarek na swoim lewym nadgarstku. Wszyscy uczniowie, w tym również ja, odwrócili swoje kartki na drugą stronę i przesunęli na kraniec stołu, po czym wrzucili długopisy do piórników. Mężczyzna przeszedł między ławkami zbierając testy. Ułożył je w zgrabny stos, po czym schował do dziennika. Byłam pewna iż udało mi się poprawić tę jedynkę. Starałam się nie zerkać co chwilę na Harrego, co szczerze mówiąc nie było łatwe. Jednak zebrałam się w sobie i napisałam poprawę najlepiej jak umiałam. - Stopnie przeczytam wam, po moim powrocie ze szkolenia, a teraz jesteście już wolni. - Zwrócił się do klasy. Uczniowie zarzucili swoje torby na ramiona i rzucając raz po raz "do widzenia" opuścili salę. 

        Gdy drzwi zamknęły się po wyjściu ostatniej osoby, Harry nie zwlekając dłużej, podszedł do mnie i złączył nasze wargi w czułym pocałunku. Sama nie wiem czemu, ale podobał mi się fakt iż musiałam stanąć na palcach, by go pocałować. Swoje duże dłonie oplótł w mojej tali. Czułam się przy nim taka mała, a jednocześnie bezpieczna. Oderwał się ode mnie niechętnie, posyłając mi pełne uczucia spojrzenie.

-To są kluczyki do mojego auta. Czarne BMW zaparkowane przy wejściu do szkoły. Wyjdź pierwsza, wsiądź do samochodu, zajmij miejsce pasażera i poczekaj na mnie chwilę. Nikt nie może zobaczyć nas razem. - Powiedział śmiertelnie poważnym tonem, podając mi kluczyki.

-Dlaczego? - Spytałam zdziwiona, ściskając je w dłoni.

-Pamiętaj, że jestem twoim nauczycielem, a ty jesteś niepełnoletnia. Dyrekcji i władzą mogłoby się to nie spodobać. - Wyjaśnił. O dziwo, wcześniej nie spojrzałam na to w ten sposób. W prawdzie ja miałam zaledwie siedemnaście lat, a z tego co było mi wiadomo Harry miał dwadzieścia cztery, jednak dla mnie zarówno to jak i fakt iż był on moim nauczycielem nie stanowiły dla mnie problemu. Chyba byłam zbyt zajęta niedowierzaniem w to, że Harry naprawdę coś do mnie poczuł. Jeszcze wczoraj był zupełnie poza moim zasięgiem, a dziś miałam jechać do jego domu z głową pełną wspomnieć po jego słodkich pocałunkach. Wiedząc jednak, że ma zupełną rację, pokiwałam głową ze zrozumieniem.

        Chwyciłam swoją torbę i zarzucając ją sobie na ramię, wyszłam z sali. Przemierzyłam szkolny korytarz, po czym po schodach zeszłam na parter. Tam pożegnałam się z woźnymi siedzącymi w dyżurce oraz mijającym mnie panem Johnsonem, nauczycielem biologii. Podeszłam do frontowych drzwi i napierając na nie z całej siły, udało mi się je otworzyć. Wyszłam z budynku udając się na szkolny parking. Tam zatrzymałam się w poszukiwaniu czarnego BMW, o którym mówił Harry. Dostrzegłszy samochód pasujący do opisu, ruszyłam w jego stronę. Drzwi auta udało mi się otworzyć wręczonymi przez bruneta kluczami. Zajęłam miejsce pasażera, wygodnie usadzając się w fotelu. Czekałam około piętnastu minut, wyglądając przez okno. W końcu w progu szkoły dostrzegłam Harrego. Szybkim krokiem ruszył on w kierunku swojego samochodu. Otworzył drzwi, po czym wsiadł za kierownicę.

-Witaj, księżniczko. - Przywitał się posyłając mi zniewalający uśmiech oprawiony w dołeczki.

-Cześć, kochanie. - Odparłam całując bruneta w policzek.

        Mężczyzna zdjął kurtkę wrzucając ją na tylne siedzenie, tym samym umożliwiając mi podziwianie jego imponujących tatuaży. Podałam mu kluczyki do auta, po czym on przekręcając je w stacyjce, uruchomił silnik. Patrząc we wsteczne lusterko, wycofał auto i wyjechał z parkingu. Samochód skierował na autostradę prowadzącą do centrum miasta. Nie wiedziałam gdzie właściwie mieszkał Harry, ale mimo wszystko mu ufałam.

        Droga zajęła nam zaledwie dwadzieścia minut. Brunet zatrzymał auto na parkingu osiedla, które tworzyły schludnie wyglądające kamienice. Zgasił silnik, po czym rozpiął pas bezpieczeństwa. Wzięłam z niego przykład.

-No to jesteśmy. - Powiedział przyglądając mi się uważnie.

-Bardzo tu ładnie. - Przyznałam zgodnie z prawdą.

        Wysiedliśmy z samochodu i udaliśmy się do jednej z kamienic. Zatrzymaliśmy się na klatce, gdzie Harry wyjął klucze z tylnej kieszeni. Otworzył drzwi i wpuścił mnie przodem niczym prawdziwy gentelman. Spacer, aż na trzecie piętro zmęczył mnie minimalnie, jednak starałam się nie dać tego po sobie poznać. Brunet otworzył drzwi mieszkania, gestem zapraszając mnie do środka. Niepewnie postawiłam krok przechodząc przez jego próg. Moim oczom ukazała się przytulnie urządzona kawalerka. Salon, którego podłoga wyłożona była ciemnym drewnem, a ściany miały ciepły odcień brzoskwini, od schludnej, wyłożonej zielonymi kafelkami kuchni oddzielony był jedynie  kuchennym blatem. Ściany niewielkiego salonu były częściowo przysłonięte przez kilka dużych regałów, w zupełności  wypełnionych książkami. Po środku pokoju stała czekoladowa kanapa. Tuż przed nią znajdował się niski stolik do kawy, na którym postawiony był biały kubek z zimną już herbatą. Zaraz przy wejściu znajdowały się jeszcze dwie pary drzwi. Podejrzewałam iż jedne z nich prowadziły do łazienki, natomiast drugie do sypialni Harrego. Brunet z zaciekawieniem przyglądał mi się jak wzrokiem lustruję jego mieszkanie.

-I jak? - Spytał wchodząc do mieszkania i zamykając za sobą drzwi.

-Bardzo tu przytulnie. - Odparłam posyłając mu ciepły uśmiech.

-Dziękuję. Jesteś głodna? - Spojrzał na mnie pytająco, zawieszając kurtkę na wieszaku.

-Może trochę. - Przyznałam zgodnie z prawdą. Brunet podszedł do mnie i pomógł mi zdjąć płaszcz, po czym powiedział go zaraz obok swojej kurtki.

-W takim razie zapraszam do kuchni. Ugotuję ci coś. - Powiedział miękkim głosem, łapiąc mnie za rękę i prowadząc do lodówki.

-Umiesz gotować? - Spytałam zdziwiona, przyglądając się jak brunet przygotowuje potrzebne składniki.

-Gdy się mieszka samemu, trzeba sobie jakoś radzić. Zrobię nam spaghetti. - Oświadczył.

-Świetny wybór. - Przyznałam, gdyż było to moje ulubione danie.

        Usiadłam na blacie, przyglądając się poczynaniom Harrego. Gotował on z precyzją mistrza kuchni. Byłam naprawdę pod wrażeniem. Ten facet chyba nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Gdy jego dzieło było już gotowe, włożył on danie na dwa talerze i postawił je na niewielkim stoliku stojącym pod oknem w kuchni.

-Smacznego. - Powiedział zadowolony z siebie, siadając na jednym z dwóch krzeseł. Zeskoczyłam z blatu i zajęłam miejsce naprzeciwko niego.

-Wygląda bardzo apetycznie. - Rzuciłam z uznaniem.

-Dziękuję. A teraz spróbuj. - Zachęcał mnie. Nałożyłam część dania na widelec, po czym włożyłam je sobie do ust. Delektowałam się każdym kęsem.

-Boże, Harry to jest niesamowite. Czyżbyś przypadkiem nie minął się z powołaniem zostając nauczycielem? - Wycedziłam.

-Cieszę się, że ci smakuje. - Odparł z uśmiechem na ustach. - A co do powołania to zarówno gotowanie jak i uczenie jest moją pasją. Ale, gdybym został kucharzem, nie spotkałbym ciebie. - Dodał, spoglądając mi w oczy.

-Więc jednak dobrze wybrałeś. - Powiedziałam z czułym uśmiechem, chwytając jego dłoń leżącą na stole i splatając nasze palce.

        Jedliśmy w ciszy delektując się smakiem nieziemskiego dania przyrządzonego przez bruneta. Gdy zniknęło ono z naszych talerzy, odłożyłam widelec na bok i wytarłam usta serwetką.

-Dziękuję. Teraz chyba czas na deser. - Zauważyłam.

-Hmm... obawiam się, że zjedliśmy już wszystko co miałem w lodówce. - Odparł zakłopotany.

-A kto tu mówił o jedzeniu? - Spytałam uwodzicielskim głosem, wstając od stołu. Podeszłam do krzesła Harrego, po czym kładąc dłonie na jego ramionach, okrakiem usiadłam na jego kolanach.

        Mężczyzna spojrzał na mnie z niedowierzaniem, jednak już po chwili wpił się w moje usta składając na nich namiętne pocałunki. Przeniosłam dłonie z jego ramion, wplatając je w jego loki. Harry natomiast przytrzymał mnie w talii. Pocałunki stawały się coraz bardziej gorące. Dłonie Harrego poczęły zjeżdżać coraz niżej wzdłuż mojego ciała. Złapał mnie pod udami i cały czas nie przerywając pocałunku, ostrożnie podniósł się z krzesła. Bez najmniejszego wysiłku przeniósł mnie do salonu, po czym ruszył w stronę jednych z tajemniczych drzwi. Przytrzymując mnie jedną ręką, co też nie sprawiło mu trudności otworzył je i wniósł mnie do środka. Delikatnie uchyliłam powieki. Moim oczom ukazała się niewielka sypialnia. Stało w niej jedynie duże, dwuosobowe łóżko i regał z książkami, biegnący wzdłuż całej ściany. Gdy zabrakło mi już tchu, brunet przeniósł swoje pocałunki na moją szyję. Delikatnie położył mnie na łóżku, dominując nade mną. Jednak zanim się obejrzał, oplotłam go nogami w talii i przewróciłam na łóżko, siadając na nim okrakiem. Z jego miny wywnioskowałam iż podobał mu się taki obrót akcji. Ponownie wpiłam się w jego usta, po czym moje pocałunki, poczęły zjeżdżać coraz niżej. W końcu jednak zatrzymał mnie dekolt koszulki. Nie pytając o pozwolenie ściągnęłam ją Harremu przez głowę i powróciłam do mojej poprzedniej czynności. Brunet oczywiście nie protestował. W oczy rzucił mi się tatuaż motyla, któremu tym razem mogłam przyjrzeć się dokładniej. Harry nie pozostał mi dłużny i już po chwili również pomógł mi pozbyć się koszulki. Świadomość iż patrzy na mnie odzianą jedynie w czarny koronkowy stanik, zalała moje policzki rumieńcem.

-Jesteś piękna. - Wyszeptał mi do ucha widząc moją reakcję. Słowa te ośmieliły mnie trochę i z powrotem wpiłam się w usta bruneta. Dłońmi wodziłam po jego nagim, umięśnionym torsie. Harry obrócił nas tak, że teraz to on dominował nade mną. W pewnym momencie jego ręce z mojej talii przeniosły się na biodra. Coraz bardziej zbliżał się go mojego rozporka.

-Jesteś pewna? - Spytał zatrzymując dłonie na guziku moich spodni. Po chwili namysłu pokiwałam głową.

-Tak. - Wyszeptałam mu prosto w usta. Nie musiałam dwa razy powtarzać. Moje spodnie już po chwili znalazły się na podłodze.

~*~

         -Nie chcę, żebyś wyjeżdżał. - Powiedziałam wtulając się w nagi tors Harrego.

-To tylko pięć dni. - Zaśmiał się brunet, czule głaszcząc mnie po głowie.

-Będę tęsknić. - Wyznałam, szczelniej okrywając nas kołdrą.

-Nie tylko ty. - Odparł składając słodki pocałunek na moich ustach. - Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia? - Spytał nagle, odrywając się ode mnie niechętnie.

-Tak, a skąd to pytanie? - Spojrzałam na niego zdezorientowana.

-Trochę obawiam się twojej reakcji na to co zaraz powiem. Wiem, że może być jeszcze za wcześnie, ale muszę ci to wyznać. Kocham cię, [T.I]. - Wyszeptał patrząc mi głęboko w oczy. Jego tęczówki mieniły się wszystkimi odcieniami zieleni.

-Ja ciebie też, Harry. - Odparłam zgodnie z prawdą.

LOLA