# 89.Zayn | cz.2

- Fajnie. Chyba teraz mamy plastykę, nie ? – spytał Zayn.

- A faktycznie.- powiedziałam uśmiechając się.

Poszliśmy razem do klasy. Nasz wspaniały profesor wymyślił jakieś niesamowite  zadnie w parach. Postanowiłam usiąść z Zaynem. Nauczyciel  pieprzył coś o tym  zadaniu,  a ja postanowiłam dowiedzieć się trochę więcej w sprawie „mojego śledztwa”.

- Mogłabym napisać wiadomość z twojego telefonu do Jennifer, bo mój się rozładował ?- spytałam.

- Pewnie.- powiedział Zayn i podał mi swój telefon.

No dobra to teraz zobaczymy co tu mamy.- pomyślałam. Postanowiłam wejść najpierw w kontakty. Andy, Billi, Drake, bla,bla,bla.- myślałam przeglądając jego liczne numery. Nagle zauważyłam coś ciekawego.  Miał zapisane kogoś jako kociak, a zaraz pod tym był kociak 1, kociak 2, kociak 3, kociak 4 … Spojrzałam na Zayn. Był zajęty notowaniem, albo zapisywaniem czegoś. Wspaniale. Weszłam w pierwszego lepszego kociaka. Chyba znałam ten numer. To  Margaret dziewczyna, z którą byłam w 8 klasie na obozie. Dobra dość tych informacji. Muszę to wszystko  przemyśleć.

- Oj w ogóle co ja robię. Pewnie nie masz jej numeru. A ja go nie pamiętam. – powiedziałam.

- Nie, nie mam. A coś się stało ?- spytał Zayn unosząc brew.

- Nie, nie. To nic ważnego. Dzięki.- powiedziałam podając mu jego komórkę.

- Spoko.- powiedział i obdarzył mnie promiennym uśmiechem.

- Wiesz może co tam u Margaret?- spytałam.

- Jakiej Margaret ? –spytał zdziwiony Zayn.

- No wiesz Margaret. Blond włosy, chuda…- zaczęłam wymieniać.

- Ta co jej mama miała sklep spożywczy ?

- Tak, chyba tak.- przytaknęłam.

- A ona to jeszcze chodzi do nas do szkoły ?-spytała Zayn.

- A wiesz, że w sumie nie wiem.- powiedziałam.

- A czemu o nią pytasz ?

- A jakoś tak, słyszałam takie plotki, że byliście blisko i pomyślałam, że mógłbyś wiedzieć co u niej. – powiedziałam wzruszając ramionami.

Zayn uśmiechnął się lekko. – Właśnie zauważyłem,  że ludzie mówią dużo rzeczy na mój temat. I niektóre z tych plotek są naprawdę zabawne. Kiedyś słyszałem, że jestem arabem, który zostawił w Arabii Saudyjskiej 7 żon.- powiedział Zayn.

Mimowolnie zaczęłam się śmiać. Nawet taki Zayn nie zasłużył na takie oskarżenia.

- A jak wam idzie ?- podszedł do nas nauczyciel.

- Co ?- spytałam zdziwiona, bo zapomniała nawet co mieliśmy robić.

- Już skończyliśmy. – powiedział Zayn i pokazał co trzymał na kolanach.

To był mój portret. Mulat narysował mnie lekko zwróconą bokiem. Zauważył każdy szczegół, nawet małą bliznę na szyi, którą za wszelką cenę starałam się ukryć.  Ale nie wszystko był taki same. Ja na kartce byłam uśmiechnięta, wesoła i biła ode mnie taka świeżość.  Nie mam pojęcia dlaczego Zayn przedstawił mnie właśnie w taki sposób. W gruncie rzeczy nie pamiętałam, kiedy ostatni raz uśmiechałam się do kogoś w tak szczerze i promienie, a na pewno nie do Zayna. W ogóle też nie pamiętam, żebym była taka radosna, jak ta ja z rysunku.

- Wspaniałe. Widać w tym tak wiele uczuć, szczęścia, radości. Wspaniale. – zachwycał się nauczyciel, po czym przeniósł  wzrok z kartki na mnie.- Nie wiem co takiego zrobiłeś Zayn, że TI obdarzyła cię tak wspaniałym uśmiechem. Naprawdę to była bardzo owocna współpraca.- powiedział i odszedł zabierając mój portret.

Spojrzałam na Zayna pytająco.

- Zdecydowanie powinnaś się częściej uśmiechać. – powiedział chłopak.

~*~

-Kiedy powiesz mi, gdzie jedziemy ?- spytałam Zayna.

Był piątek wieczorem, a ja jechałam z Zaynem jego ferrari. Nie powiedział mi jeszcze dokąd mnie zabiera. To taka chyba niby randka niespodzianka. Znaczy ja tak naprawdę nie wiem czy randka. Wszystko wygląda teraz dziwnie. Powoli zaczynał dochodzi do mnie fakt, że mogłam się mylić co do Zayna. No bo, przecież tak długo już szukałam jakiś haków na niego, a nie znalazłam nic znaczącego. Wręcz przeciwnie. Spędzałam z nim coraz więcej czasu i przekonywałam się jakim był miłym i zabawnym człowiekiem,  

- Nie powiem. Dowiesz się dopiero, kiedy dojedziemy. – powiedział Zayn.

- Nie za bardzo lubię niespodzianki.- stwierdziłam.

- A ja nie lubię, kiedy jesteś taka marudna. Wszystko musi iść po twojej myśli. Zawsze chcesz mieć wszystko pod kontrolą. Spróbuj trochę odpuścić i mi zaufaj, obiecuję, że nie pożałujesz. – powiedział chłopak.

Otworzyłam usta, chcąca coś mu odpowiedzieć, ale w gruncie rzeczy nie wiedziałam co. Czy mnie można było, aż tak łatwo przejrzeć  ?- zastanawiałam się. Wydawało mi się , że nie. Chociażby ze względu na to, że nawet Jennifer nie zauważała pewnych rzeczy. Na przykład tego, że wszystko musiało być tak jak ja to sobie zaplanowałam. Kiedy jej o tym mówiłam, że wszystko chce sprowadzać do tego, żeby mi pasowało on mówiła, że pieprze głupoty. Uważała, że wcale tak nie byłam, tylko czasem lubiłam być wredna i robiłam ludziom na złość.

Więc dlaczego Zayn tak szybko mnie rozgryzł ?- myślałam.

Westchnęłam głośno i przeciągle, aby dać chłopakowi wyraźnie do zrozumienia, że i tak nie podoba mi się ten cały motyw niespodzianki.

- Już jesteśmy.- powiedział nagle mulat.

- Wesołe miasteczko ? –spytałam zdziwiona, kiedy zobaczyłam, że Zayn przywiózł mnie do lunaparku.

- Tak. – powiedział Zayn uśmiechając się do mnie szeroko.

Po czym wysiadł z samochodu. Znów wzdychając poszłam w jego ślady.

- To na co chcesz iść najpierw ?- spytała Zayn kierując się do kasy.

- Nie wiem. Może gabinet luster, albo coś.- powiedziałam wzruszając ramionami.

Zayn zatrzymała się i przez chwilę na mnie popatrzył.

- Nudziara.- powiedział i wybuchnął śmiechem.

Na początku naburmuszyłam się i zaczęłam zastanawiać się co ja w ogóle robię tu z tym idiotą. Ale śmiech chłopaka był zaraźliwy i szybko do niego dołączyłam.

- No weź.- powiedziałam śmiejąc się coraz mocniej.

- Chodź nudziaro.- powiedział Zayn zarzucając mi rękę przez ramię. – Pokaże ci co to jest zabawa. 

Fuknęłam i zrzuciłam jego ramię.- Dobre sobie. Pokaże ci, że potrafię się bawić. Uwierz mógłbyś się ode mnie sporo nauczyć. – powiedziałam do Zayna.

Po czym podeszłam do gościa, który stał za kasą.

- Poproszę dwa bilety na coś najbardziej hardkorowego i szalonego co tu jest. – powiedziałam zdecydowanie.

Chłopak spojrzał na mnie z pół uśmieszkiem. – Zakład ?- spytał.

- Coś takiego. – odpowiedziałam i zapłaciłam na za bilety na „Kolejkę Szatana”.

- No widzę, że chcesz ciekawie zacząć.- powiedział Zayn widząc na co chce iść.- Ale możemy zacząć od czegoś bardziej odpowiedniego na początek.

- I to ja jestem nudziarą ?- spytałam idąc w stronę „Kolejki Szatana”

Mulat poszedł za mną. Kiedy staliśmy w kolejce chłopak cały czas próbował mnie przekonać, że nie dam rady, ale ja uparcie stałam przy swoim. W końcu nadeszła nasza kolej. Usiedliśmy w wagonie tylko we dwoje.

- Jeszcze jest czas, żeby uciec.- powiedział Zayn

- To uciekaj.- powiedziałam i w tym samym czasie opuściły się ochronę barierki.

- To będzie zabawne – mruknął Zayn, kiedy kolejka ruszyła.

W jednej chwili zaczęła mnie opuszczać cała pewność siebie. Nie koniecznie lubiłam taki rodzaj rozrywki. Miałam straszny lęk wysokości i chorobę lokomocyjną. Ogólnie wiele czynników pokazywało, że to była bardzo zła decyzja. Kolejka zaczynała jechać coraz szybciej pod górę. Samoistnie zacisnęłam ręce mocniej na poręczy.

- Czy już zaczęłaś żałować ?- spytał się Zayn z głupim uśmieszkiem.

Nic nie odpowiedziałam. Byliśmy już naprawdę bardzo wysoko, a kolejka cały czas nabierała prędkości. Nie mogłam dłużej wytrzymać zacisnęłam powieki modląc się, żeby to się już skończyło.

- TI wszystko okej ?- spytała Zayn z troską.

- Tak.- powiedziałam przełykając gule w gardle.

- Na pewno ?

Nagle poczułam, że dotarliśmy na najwyższy punkt, gdzie kolejka na chwilę się zatrzymała. W momencie, kiedy otworzyłam oczy, zaczęliśmy zjeżdżać w dół z niesamowicie szybką prędkością.

- Niee.- odkrzyknęłam odpowiedzieć Zaynowi, po czym zaczęłam się drzeć w niebo głosy.

To było zdecydowanie najgorsze 5 minut w moim życiu. Na zmianę kolejka podjeżdżała do góry i zjeżdżała w dół, ale i tak to było nic w porównaniu z tym kiedy byliśmy do góry nogami.

- TI ?- powiedział miękko Zayn i dotknął mojego ramienia.

Otworzyłam oczy, byliśmy już na dole. W wagonikach zostaliśmy już tylko ja i mulat.

- Już wszystko dobrze. Możemy wyjść - powiedział chłopak.

Na trzęsących się nogach wstałam i zaczęłam wychodzić z wagonu. Zayn podtrzymywał mnie w tali w obawie, że mogę stracić równowagę.

- Dobrze się czujesz ?- spytał, kiedy odeszliśmy trochę na bok.

- Jeśli się pytasz czy puszczę pawia. To raczej nie będę rzygać. – powiedziałam.

Zayn uśmiechał się do mnie rozbawiony.

- Wiedzę, że już z tobą lepiej skoro sobie żartujesz.

- Tak. Jest ok.- powiedziałam, będąc pewna, że już się trochę uspokoiłam.

- Ale muszę przyznać, że jesteś odważna. I pewnie trochę głupia, że się wymyśliłaś coś takiego.- powiedział Zayn.

- Ja to wymyśliłam ?- spytałam unosząc jedna brew.- Przecież to całe wesołe miasteczko to jest twój pomysł.

- Ale to ty chciałaś popisać się jaka to jesteś szalona wymyśliłaś tą „Kolejkę Szatana”- powiedział Zayn broniąc się, przed oskarżeniami.

- Ale to ty mi mnie podpuszczałeś tymi swoimi nudziara i tak dalej.- mówiłam.- Zresztą nie ważne, na drugi raz, kiedy wpadnę na następny taki genialny pomysł po prostu mnie jebnij.- powiedziałam.

Chłopak zaśmiał się  i powiedział.- Wiesz użył bym dużo bardziej przyjemnych sposobów. – powiedział uśmiechając się łobuzersko. – A teraz chodź.- powiedział i podał mi rękę.

W sumie nawet się nie zastanawiając nad tym co robię złapałam go za dłoń.

Było naprawdę wspaniale. Jeździliśmy samochodami elektrycznymi i za każdym razem, kiedy prowadziłam Zayn wyrywał mi kierownicy przez co obijaliśmy się o inne samochody.  Mimo wielkiej niechęci Zayna poszliśmy do gabinetu luster, gdzie było naprawdę zabawnie.  Zayn wygrał dla mnie misia, kiedy strzelała ze strzelby w tarcze. Próbował mnie też tego nauczyć , ale nie wychodziło mi to za dobrze. Według Zayna po prostu nie miałam cela.  Oprócz tego zajadaliśmy się watą cukrową i lodami, gdzie chłopak nie pohamowywał się przed dotykaniem i przytulaniem mnie. Ale tak naprawdę nie miałam nic przeciwko.

- Patrz. Zróbmy sobie zdjęcia. – powiedział Zayn wskazując małą budkę.

Wrzuciliśmy monety i weszliśmy do środka. Usiadłam Zaynowi na kolanach. Zaczęliśmy robić jakieś dziwne miny śmiejąc się przy tym do rozpuku. Nagle nasze twarze znalazły się niebezpiecznie blisko siebie. Zayn popatrzył mi chwilę w oczy, po czym przeniósł wzrok na moje usta i delikatnie musnął je swoimi.

~*~

W życiu bym nie pomyślała, że to się tak skończy. Nie pomyślałabym, że mogę się aż tak pomylić. Chyba ze wszystkich ludzi na świecie najbardziej nienawidziłam Zayna. A wystarczyło spędzić z nim trochę czasu i lepiej go poznać, abym mogła się przekonać, że nie był on tym za kogo go miałam. Teraz wszystko zmieniło się o trzysta sześćdziesiąt stopni. Zakochałam się w tym chłopaku.

- To co chcesz, żebym przyjechał po ciebie po szkole ?- spytał Zayn.

Siedzieliśmy sobie właśnie na ławce za szkołą podczas długiej przerwy.

- Pokaże ci mój świat.- powiedział Zayn pokazując swoje tatuaże.

Mulat zaproponował mi, że zabierze mnie dziś  po szkole do  pracy. Wiele mogło się zmienić, ale tatuaże nadal mnie nie jarały.

- No nie wiem,  nie chce ci przeszkadzać. – odparłam.

- Nie będziesz. Gdzie taka grzeczna, ułożona dziewuszka jak ty może mi przeszkadzać. – mówił Zayn jeżdżąc czubkiem palca po moim ramieniu. – Oprócz tego, że twoje obecność, będzie mnie tak cholernie rozpraszać, to w niczym mi nie będziesz przeszkadzać.- wyszeptał mi swoim słodkim głosem do ucha.

Po czym zaczął składać  miękkie pocałunki na mojej szyi. Przebiegł mnie przyjemny dreszcz.

- Jak tak dalej pójdzie, to zgodzę się jeszcze pewnie na jakąś wielką dziarę. – powiedziałam.

Zayn uśmiechnął się i na chwilę przestał mnie całować. Ja lekko musnęłam jego usta.

- Dobra to ja  lecę, muszę jeszcze do łazienki. Spotkamy się potem.

- Okej.- powiedział Zayn nie za bardzo zachwycony myślała, przerwałam te pieszczoty. – A i Ti muszę ci coś ważnego powiedzieć.

- Dobrze, powiesz później. – powiedziałam.

Zaśmiałam się i ruszyłam w stronę szkoły.  Weszłam do łazienki i zamknęłam się w kabinie. Nagle usłyszałam, że ktoś wchodzi do łazienki.

- To idziesz  tam z nim dziś ?- usłyszałam jakiś głos.

- Nie. Tristan ma dziś trening. Dziś my możemy pójść razem na zakupy.- usłyszałam głos Kim.

Kim była najpopularniejszą dziewczyną w szkolę. Chuda, blondynka z długimi włosami i bogatymi rodzicami, wredna dla wszystkich, którzy się jej nie podlizują, albo nie są fajniejsi od niej. Ale według jej mniemania nikt nie jest fajniejszy od niej oprócz jej imienniczki Kim Kardashian. Więc, albo liżesz dupę tej Kim, albo musisz być Kim Kardashian, żeby zdobyć sympatie szkolnej gwiazdy.

- O świetnie. – opowiedziała jej Lara.

To  była przyjaciółka Kim. Właśnie znana tylko z tego, że była jej przyjaciółką, albo, że powiększyła sobie cycki.

- Kogo mam zabrać w piątek na imprezę ?- spytała Lara.

- Nie wiem kogoś fajnego. Tristan powiedział, że przyjeżdżają jego znajomi z collegu. Więc wiesz nie możesz wziąć byle kogo. – powiedziała Kim.

- Masz racje to musi być ktoś super. Ostatnio mam  chrapkę na Zayna. Może jego ?- spytała Lara.

Przestawiłam ucho mocniej do drzwi kabiny, żeby lepiej słyszeć.

Kim prychnęłam słysząc słowa Lary. – Daj sobie z nim spokój. Facet kręci z tysiącem lasek na raz i sam się już w tym gubi. Zresztą teraz i tak na nic nie licz. Bo zarywa do tej całej TI. Założył się z chłopakami, że jest w stanie wyrwać każdą dziewczynę, więc oni wybrali mu TI.

- Co ty gadasz ? I co wygrał ?- spytała zaciekawiona Lara.

- Nie. Ona musi publicznie wyznać, że go kocha. Ale szczerze wydaje mi się, że mu się nie uda. Wszyscy wiedzą, że TI go szczerze nienawidzi, zresztą nie jest taka tempa, żeby na głos krzyczeć, że kocha Zayna Malika. 

A może jednak byłam ….

KAHN