# 113. Liam.

Imagin z prompstów ♥Harry Styles♥. Troszkę pozmieniałam, ale temat jest taki sam :)

Dedyakcja dla naszej wspaniałej czytelniczki Pameli! :)

Nie wiem, czy zrobię drugą część. To zależy, czy Wam się spodoba oraz czy znajdę konkretny pomysł. Także będziecie musiały dać mi troszkę czasu na napisanie ewentualnej drugiej części c:

______________________________________________________________________________

28 kwietnia 2013 roku

Nazywam się Liam.

Nazywam się Liam i nie powinno mnie tu być.

Nie mam prawa istnieć.  Ale istnieję.

Zapewne dziwne jest to, dlaczego zacząłem tak tą notkę w pamiętniku. Czy nagle znaleźliśmy się w czasach, gdzie ludzie dzieleni są na legalnych i nadmiary, a ja zaliczam się do tej drugiej grupy? Otóż nie. Nie zostałem zamknięty w zakładzie dla nadmiarów, a świat za murami nie jest mi obcy. Jednak moja definicja nadmiaru może być inna. Nie chodzi tu o to, że na świecie jest za dużo ludzi i nie ma miejsca dla mnie. Mam na myśli to, że według szefostwa, czyli ludzi kontrolujących moje życie nie mogę znaleźć drogi do uśmiechu losu. A czym jest człowiek, który nie może być szczęśliwy? Nadmiarem właśnie.

Wiem, że nie zmienię kontraktu, który podpisałem kilka lat temu poprzez wyżalanie się w pamiętniku. Do cholery, Payne, nie masz dwunastu lat i nie zakochałeś się nieszczęśliwie w koleżance z podwórka. Jednak jedna rzecz dręczy mnie najbardziej. Bo inaczej patrzy się na dwójkę ludzi, która trzyma się za ręce, gdy wiemy od początku, że darzą się uczuciem dużo głębszym niż przyjaźń, prawda? Ale po kolei.

Mam najpiękniejszą dziewczynę pod słońcem. Nazywa się [T.I]. Pięknie, czyż nie? Jest idealna pod każdym względem, a jej wady czynią ją jeszcze wspanialszą. Nie mówię tego tylko dlatego, bo jestem zakochany. Ja to po prostu wiem.

Kocham w [T.I.] dosłownie wszystko.

Kocham jej długie włosy, które skręcają się na deszczu.

Kocham jej dołeczki w policzkach, które ukazują się, gdy dziewczyna głośno się śmieje.

Kocham to, że zawsze sprzątając śpiewa „We are young” i myśli, że tego nie słyszę.

Kocham to, że rozczulają ją szczeniaczki i zawsze musi pogłaskać jakiegoś znalezionego na ulicy.

Dwójka młodych ludzi, która nie widzi poza sobą reszty świata i gdyby mogła to spędzałaby ze sobą każdą chwilę. Sielanka, lepiej być nie może. Myślałem, że nic tego nie zmieni. „I żyli razem długo i szczęśliwie”. A jednak.

W świetle kamer i oczu nastolatek z rozszalałymi hormonami umawiam się z najlepszą amerykańską piosenkarką tego roku – Ellie Walker. Chodzimy razem na ustawione randki, trzymamy się za ręce i udajemy szczęśliwych w swoim towarzystwie. Wychodzimy na randkę z fotoreporterami.  Kilka fotek w doskonałej jakość na stronie plotkarskiej. Ludzie zaczynają o nas mówić. Błędne koło, które nie ma końca. Udajemy parę, ponieważ nasi menadżerowie stwierdzili, iż ona ma promować mój zespół w Ameryce, a my ją w Wielkiej Brytanii. A [T.I.]? Nie opłacało się menadżerom ujawniać ją światu. Przecież ważniejsze są zyski, niż uczucia innych.

Wiem, że sam wybrałem sobie takie życie, ale bronić komuś być szczęśliwym i spełnionym? Czy można nazwać to głupotą? Egoizmem? Znieczulicą? Nie wiem. Zajmowali się tym mądrzejsi ode mnie i nie znaleźli odpowiedzi na to pytanie.

Ja po prostu za dużo razy widziałem [T.I.], która szlochała czytając artykuł o mnie i Ellie na portalu plotkarski.

Codziennie obydwoje zakładamy maski. Ja szczęśliwą i zakochaną po uszy w samolubnej piosenkarce. Natomiast [T.I.] z doczepionym uśmiechem na ustach. Dziewczyna nie wie, że doskonale zdjaję sobie sprawę, że to kamuflaż. Nie mogę pozwolić sobie na zdjęcie maski. Przynajmniej nie teraz. Kosztowałoby to mnie, a raczej moją wytwórnię, zbyt dużo.

Nie piszę tego tutaj, bo mam nadzieje, że w magiczny sposób magament wysłucha moich próśb i zmieni swoje postanowienia. Bo co obchodzą ich moje uczucia? Jestem tylko maszynką do zarabiania pieniędzy.

Czuję się teraz jak psychopata, który pisze dziennik w formie nigdy nie wysłanego listu. Ale potrzebowałem się komuś wygadać, nawet jeśli musiałbym zrobić to w najdziwniejszy sposób.

To chyba koniec mojej godnej pożałowania historii.

Nadmiar i ukrywający swoją miłość, Liam

Ostatni raz przeczytałem notatkę pamiętnika. Mój wzrok błądził po tekście, który wydawał mi się kompletnie pozbawiony sensu. Jak scenariusz do słabej telenoweli. Przygryzłem wargę i odłożyłem notatnik na szafkę. Z głośnym westchnieniem wstałem z fotela i zakładając swoje conversy, wyszedłem z domu. Naciągnąłem kaptur na głowę i schyliłem głowę. Droga do domu [T.I.] nie była długa, jednak wolałem ubezpieczyć się przed rozpoznaniem mojej twarzy.

Nałożyłem słuchawki i pozwoliłem, by głośne takty muzyki zawładnęły moim ciałem. Na ławeczce siedziała para zakochanych, która nie szczędziła sobie czułości. Nawet nie wiedzą jakimi są szczęściarzami. Nie zawsze każdy dostaje to co chce. Poczułem, jak pojedyncza łza spływa po moim policzku. Oznaka mojej bezsilności i braku sił do walki. Szybko wytarłem ją rękawem, by nikt nie zobaczył, że na chwilę zdjąłem moją maskę.

 *~*

Odetchnąłem głęboko i palcem wskazującym nacisnąłem dzwonek. Przygryzłem wargę i spojrzałem na swoje conversy. Czubki butów zabrudziły się po wyprawie mojej i [T.i] nad jezioro, a sznurówka pruła się w jednym miejscu. Kąciki moich ust mimowolnie uniosły się ku górze, gdy wspomnienie naszej wycieczki wróciło. Nigdy nie zapomnę nocy spędzonej pod niebem i łowienia ryb gołymi rękoma. Stałem właśnie pod domem dziewczyny, który znajdował się dwie ulice od mojej posiadłości. Pomalowany był brązową farbą, a uroku dodawały mu małe lampki wkręcone pod dachem. Mama dziewczyny uwielbiała kontakt z naturą, więc ogromny ogród był wypielęgnowany i oczyszczony z chwastów. Pomiędzy dwoma drzewami wisiał hamak, na którym leżeliśmy wtuleni do siebie i zwierzaliśmy się sobie z naszych największych sekretów.

Całą drogę myślałem o [T.I]. Rozmyślałem o naszym związku i uczuciu pomiędzy nami. Nie byłem pewny, czy wybraliśmy właściwe rozwiązanie i czy będą jakieś konsekwencje naszych czynów. Ale wiedziałem jedno, nasza miłość rozwijała się z dnia na dzień i nic nie mogło jej zniszczyć.

Z rozmyślenia wyrwał mnie dźwięk otwieranych drzwi. Moim oczom ukazała się postać dziewczyny. Ubrana był w szare dresy i wymiętą białą koszulkę. Jej włosy były potargane od leżenia na kanapie i oglądana telewizji. Jednak dla mnie wyglądała cholernie seksownie. Nie mówiąc nic przekroczyłem próg domu. Moje ramiona oplotły [T.I.] w pasie, a dziewczyna umieściła twarz w zgłębieniu mojej szyi. Blondynka objęła moją szyję i docisnęła swoje rozgrzane ciało do mojego. Gdy poczułem ciepło bijące od dziewczyny tama, która blokowała rzekę moich łez przerwała się. Gorzki szloch odbił się echem od ścian pokoju. Widziałem, że pojedyncze krople płaczu kapią na czubek głowy [T.I]. Całe moje ciało trzęsło się. Dziewczyna uspokajająco głaskała moje plecy i całowała w czubek głowy. Wiedziała, że chciałem się wypłakać i dać upust emocjom.

 -Przepraszam – wyszeptałem nie podnosząc głowy.

-Nie masz za co – powiedziała, wiedząc co mam na myśli – To była nasza wspólna decyzja. Albo żyjemy tak jak teraz, albo wcale. Co byś wybrał, gdybyś mógł jeszcze raz?

-Nie rozumiesz, [T.I] – powiedziałem i spojrzałem jej w oczy, nie przerywając uścisku w jakim byliśmy zwarci – Ja doskonale widzę co się dzieje. Wiem jaka jesteś przygnębiona, gdy mówimy o mnie i Ellie. Jednak przygnębiona to złe słowo. Ty wyglądasz jakbyś miała wybuchnąć płaczem. Rozumiesz, że ja nie mogę tego znieść? Widok smutnej ciebie to najgorsza kara jaką dał mi Bóg za te ciągłe kłamstwa.

Dziewczyna spuściła wzrok i tępym spojrzeniem wpatrywał się w guziki mojej bluzy. Wiedziała, że mam rację. Ukrywała swoje uczucia od dłuższego czasu, ale nie chciał zniszczyć tego co mamy.

-Wiesz co? – powiedziałem i uniosłem jej brodę, by spojrzeć jej w oczy – Rzućmy to w cholerę. Nie chcę widzieć cię w takim stanie. Nie mam zamiaru więcej już udawać. Nie za taką cenę.

 -Proszę cię. Nie mów tak – wyszeptała [T.I] – To nie jest decyzja, która można podjąć stojąc w korytarzu. Ale teraz o tym nie myśl. Nie zaprzątaj sobie tym swojej główki, dobrze? – powiedziała, by rozluźnić atmosferę. Uśmiechnęła się blado i pocałowała mnie w nos.

- Chodź, obejrzyjmy jakiś film. – zaproponowała i splotła nasze dłonie, ciągnąc mnie w stronę salonu. Pokiwałem głową i usiadłem na obitej skórą kanapie. Z uwagą przyglądałem się dziewczynie, która przeglądała pudełka z filmami DVD jej taty. Przygryzłem wargę i uśmiechnąłem się pod nosem. Miałem najseksowniejszą dziewczynę pod słońcem.

-Co powiesz na „Szklaną pułapkę”? – zapytała oglądając opakowanie.

 -Jasne, bez różnicy.

Dziewczyna włożyła płytę do odtwarzacza i ustawiła odpowiednią głośność. Następnie położyła się obok mnie i przykryła nas białym kocem. Objąłem ją ramieniem, a one położyła się na moim torsie.

-Wszystko będzie dobrze, rozumiesz? – zapytała i pogłaskała moje ramie. W odpowiedzi pokiwałem głową. Czując bliskość blondynki i jej troskę po raz pierwszy uwierzyłem w szczęśliwe zakończenie naszej historii. „I żyli razem długo i szczęśliwie”.

RECKLESS