środa, 2 października 2013

# 120. Niall.

Na początek chciałabym was bardzo przeprosić za to, że tak dawno nic nie dodałyśmy, ale mam nadzieję, że rozumiecie, że ze względu na szkołę i inne obowiązki mamy niewiele czasu wolnego, który mogłybyśmy poświęcić na pisanie dla was.

A teraz przejdę do tej bardziej przyjemnej kwestii. 27 WRZEŚNIA MINĄŁ ROK OD ZAŁOŻENIA NASZEGO BLOGA. Chciałybyśmy serdecznie podziękować wszystkim, którzy są tu z nami od początku, oraz tym którzy nie ważne od kiedy lecz są tu z nami do dzisiaj. Gdyby nie wy, nie udałoby nam się tyle osiągnąć. Aż mam wyrzuty sumienia, że na tę okazję, nie napisałam lepszego imagina, bo zdaję sobie sprawę, że pozostawia on wiele do życzenia, ale mniejsza o to.

Jeszcze raz, dziękujemy za wszystko. Kochamy was xx

____________________________________________________________________________________


        Bycie directioner to coś więcej niżeli tylko czerpanie przyjemności ze słuchania muzyki moich idoli i uśmiech pojawiający się na mojej twarzy za każdym pojedynczym razem, gdy ktoś wspomni o nich choćby słowem. Dla mnie jest to raczej przekładanie wartości życia piątki zupełnie obcych, lecz jednocześnie bardzo bliskich mi osób, nad moje własne które oni z dnia na dzień ratują lub sprawiają, że jest ono choć trochę bardziej znośne.
        Niektórzy ludzie nazywają to obsesją, inni chorobą psychiczną, ja jednak wolę termin szczęście. Osoby spoza fandomu twierdzą, że nienormalne jest darzyć głębokim uczuciem, które czasem sprawia ból wręcz fizyczny lub wylewanie morza łez z najbłahszych powodów za pięciu dobrze wyglądających, utalentowanych chłopców, których nigdy nie widziało się na oczy. Za światowej sławy boyband. Za zwykły zespół. Jednak dla mnie nie jest to tylko zespół. A już na pewno nie "zwykły". To oni i ich muzyka była ze mną w najgorszych chwilach. To dla nich powstrzymywałam się od podejmowania zbyt drastycznych środków. Są momenty, gdy tylko oni potrafią wywołać uśmiech na mojej twarzy. Czy to źle? Ja sądzę, że wręcz przeciwnie. Nawet jeśli jest w tym odrobina szaleństwa, na pewno jest to jego pozytywna odmiana. Niall, Harry, Louis, Liam i Zayn - One Direction - czy też moi idole sprawiają, że jestem szczęśliwa. Codzień ratują oni moje życie zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy.
        Marzeniem każdej prawdziwej directioner jest poznanie chłopców. Nie koncert, nie zdjęcie, nie autograf, a szansa na to, by podziękować im za wszystko. Za każdy uśmiech, za nauczenie, aby na wszystko zawsze patrzeć pozytywnie i być sobą. Czy to tak wiele? O dziwo tak. Nawet dla mnie. Dlaczego "nawet"? Są dwie opcje. Podobno dla chcącego nic trudnego, a ja pragnę tego jak nikt inny. Jednak obstawiałabym raczej to iż moje mieszkanie znajduje się w centrum Londynu. Wiele razy spotkałam się z opiniami typu "O mój Boże! Ale masz fajnie, że mieszkasz w Londynie! Też bym chciała. Przecież chłopcy tam mieszkają!" albo "Tak strasznie ci zazdroszczę. Przecież w Londynie jest kilka koncertów w roku!". Jednak spotkanie na ulicy akurat piątki chłopców ze znanego na całym świecie boybandu w środku miasta liczącego przeszło osiem milionów mieszkańców, nie jest tak łatwe jak mogłoby się wydawać. Oczywiście cieszę się, że tak często odbywają się tu koncerty, lecz nie ukrywam iż boli mnie to, że moi idole znajdują się zaledwie kilka kilometrów ode mnie, a ja nie mogę ich zobaczyć tylko i wyłącznie dlatego, że nie stać mnie na bilet. Szczerze mówiąc to wcale się nie cieszę. Uczucie to raczej mogę porównać do wyrywania serca lub wbijania w nie noża.

        Właśnie takie myśli krążyły po mojej głowie w drodze powrotnej ze szkoły. Przez to, że tak bardzo uwielbiałam do niej uczęszczać zdarzało mi się nazywać ją również piekłem. Teraz zapewne nasuwa się pytanie, kto był moim diabłem? Otóż przejawiał się on w bardzo wielu wcieleniach. Może i nie byłam najpiękniejsza, najmądrzejsza czy też najbardziej lubiana, jednak sądzę, że nie w żadnym stopniu nie zasłużyłam sobie na to co spotykało mnie z ich strony każdego dnia.
        Szybko zaciągnęłam na przedramiona rękawy bluzy, by zakryć pamiątki po każdym z nieudanych dni, które już na zawsze odcisnęły piętno na mojej skórze i przyspieszając kroku, spuściłam głowę. Pozycja ta nie była jednak dla mnie zbyt komfortowa ze względu na moje długie włosy, jak na złość wpadające mi prosto w oczy. Niechętnie uniosłam głowę patrząc znudzona w otaczający mnie tłum. Mijałam właśnie jakiś sklep spożywczy, gdy przed oczami mignął mi średniego wzrostu blondyn. W pierwszej chwili wydał mi się być całkiem przystojny, więc odwróciłam się w jego stronę, by móc spojrzeć jeszcze raz.
        I wtedy poczułam jakby czas zatrzymał się na chwilę. Wydawało mi się to zbyt piękne by mogło być prawdziwe, lecz nie miałam wątpliwości co do tego kto stoi niecałe pięć metrów ode mnie. Nie mając ani chwili do stracenia, wyciągnęłam z torby pierwszy, lepszy zeszyt i długopis, ruszając w kierunku blondyna. Zanim zdążyłam się zorientować wzdłuż moich policzków poczęły płynąc słone łzy. Starałam się tamować je rękawem bluzy, jednak było to bezcelowe, gdyż na ich miejsce zaraz pojawiały się świeże.
-Nie. Jest w porządku. - Powiedział blondyn miękkim lecz stanowczym głosem, gdy stanął przede mną wysoki, sporej postury mężczyzna. Nie trudno wywnioskować było iż jest to ochroniarz.
-M-mogłabym p-poprosić au-autograf? - Wyjąkałam drżącym głosem starając się opanować ten niepohamowany potok łez.
-Oczywiście, kochanie. - Odparł chłopak z ciepłym uśmiechem, biorąc ode mnie zeszyt i długopis, przy czym niechcący dotknął mojej dłoni. Jak ja w takiej chwili mogłabym przestać płakać? - Wszystko w porządku? - Spytał spoglądając na mnie spod kartek papieru.
-T-tak, przepraszam, po prostu nie mogę się opanować. - Udało mi się wykrztusić ze smutnym uśmiechem na ustach.
-Nie zrozum mnie źle. Nie chcę, żebyś pomyślała, że mam nie wiadomo jak wybujałe ego, ale... Nie cieszysz się? - Niall spojrzał na mnie nieco zmieszany i jakby zawiedziony.
-Żartujesz? Zapamiętam ten dzień do końca życia. - Odpowiedziałam natychmiast, zdziwiona swoją nagłą śmiałością.
-To dlaczego jesteś smutna? - Jego wzrok był przenikliwy, a idealne, niebieskie tęczówki przeszywały mnie na wskroś.
-Bo ty nie zapamiętasz. - Mój głos ponownie się załamał. - Dla ciebie jestem jedną z wielu zaryczanych fanek, które nie potrafią wydusić z siebie jednego sensownego zdania w twoim towarzystwie. - Dokończyłam spuszczając głowę.
        Nagle poczułam silne ramiona, ciasno obejmujące mnie w talii. Zanim dotarło do mnie co się dzieje odwzajemniłam uścisk, trwając w nim dłuższą chwilę. Nie mogłam uwierzyć w to do się właśnie działo. Chciałam, by ta chwila trwała wiecznie. Jedyne o czym potrafiłam wtedy myśleć było to, że przytulam Nialla Horana. Nialla Horana, do cholery!
-Nigdy więcej tak nie mów. To nieprawda. - Usłyszałam przy swoim lewym uchu, po czym blondyn rozluźnił uścisk, odsuwając się ode mnie. Następnie oddał mi zeszyt i długopis, które niedbale wrzuciłam do torby. - Proszę cię, przestań płakać. - Jęknął bezradnie, patrząc na mnie starającą się opanować kolejny potok łez i łkanie, zbolałym wzrokiem.
-Przepraszam. Po prostu marzyłam o tym, by spotkać ciebie i resztę chłopców, by móc powiedzieć wam jak wiele dla mnie znaczycie i podziękować wam za wszystko co robicie dla mnie każdego dnia, lecz teraz czuję, że marnuję tę niepowtarzalną szansę na wylewanie morza łez i robienie z siebie idiotki. - Wychlipałam łkając między poszczególnymi słowami.
-Nadal tu jestem. Nadal możesz to zrobić. - Odezwał się po chwili ciszy Niall.
-Dziękuję za wszystko, zawdzięczam wam tak wiele. I chociaż cię nie znam, kocham cię, Niall, naprawdę. - Miałam wrażenie, że moje słowa to jeden wielki bełkot zmieszany ze łzami i łkaniem, jednak ich znaczenie najwidoczniej dotarło do blondyna.
-O nie kochanie, moje Cazy Mofos znają mnie lepiej niż ja samego siebie. - Zaśmiał się chłopak, tym samym wywołując szczery uśmiech na mojej twarzy. - To ja ci dziękuję. Gdyby nie między innymi ty, nadal siedział bym w Mullingar. - Mina szybko zrzedła mu, gdy nieświadoma tego na co w ten sposób się narażam, podciągnęłam rękawy bluzy. - Co to? - Spytał z poważnym wyrazem twarzy wskazując na moje przedramię, które szybko schowałam za plecami.
-To... nic takiego. - Wypaliłam, po czym nagle zalało mnie poczucie wstydu i wyrzuty sumienia.
-Nie powinnaś... - Zaczął Niall, jednak nie dałam mu dojść do słowa.
-Już tego nie robię. To znaczy... staram się. Dla was. - Powiedziałam na jednym wdechu.
-Nie wiem dlaczego to zrobiłaś.... Ale gdy następnym razem będziesz chciała... Posłuchaj Little Things. Wszystko co tam śpiewamy... każde słowo... jest prawdziwe. - Odparł ostrożnie, jakby rozważając każde słowo.
-Tak, wiem. Przepraszam. - Wyszeptałam, spuszczając wzrok.
-Nie przepraszaj. Po prostu nie rób tego, okej? - Skinęłam głową. - Będziesz dziś na koncercie?
-Nie. Nie stać mnie na bilet. - Powiedziałam jeszcze ciszej.
-To nie szkodzi, bo i tak zawsze jesteśmy z tobą. Pamiętaj o tym, dobrze? - Spojrzał na mnie wyczekująco, domagając się mojego potwierdzenia.
-Mhmm. - Mruknęłam, kiwając głową.
-Przepraszam, ale muszę się już zbierać. - Oznajmił, gdy ochroniarz pochylił się nad nim, szepcząc mu coś do ucha.
-Nie szkodzi. Nadal nie mogę uwierzyć, że naprawdę cię spotkałam. - Posłałam mu zawiedziony uśmiech. Naprawdę oddałabym wszystko, by ta rozmowa trwała wiecznie. To w końcu był Niall Horan. Niall Horan z One Direction, mój idol, moje słoneczko, mój powód do uśmiechu, do jasnej cholery!
-To cześć. I mam nadzieję, że do zobaczenia. - Pożegnał się, po czym nie czekając na moją odpowiedź, oddalił się w towarzystwie ochroniarza.

        Całą drogę powrotną do domu przepłakałam. Pierwszym co zrobiłam po wpadnięciu do domu było oprawienie autografu Nialla w antyramę i powieszenie go na ścianie zaraz obok ulubionego obrazu mojej mamy. Następnie położyłam się na ziemi i bawiąc się frędzelkami dywanu, zwinęłam się na nim w kłębek, płacząc i łkając tak głośno jak jeszcze nigdy. Gdy rodzice wrócili do domu i zobaczyli mnie w takim stanie, chcieli wezwać pogotowie, ale gdy wytłumaczyłam im powód mojego zachowania, zaproponowali psychologa. Oburzona ich ignorancją, zamknęłam się sama w swoim pokoju, gdzie mogłam wypłakać się do końca. Gdy pod wieczór moje płuca odmówiły współpracy, a wszystkie łzy zostały zużyte, biorąc głęboki wdech włączyłam laptopa. Przecież w końcu musiałam się gdzieś wygadać, a twitter wydawał mi się być do tego idealnym miejscem.

"O MÓJ BOŻE!!! NOWA PIOSENKA 1D JEST TAKA ASDFGHJKJDJHGEHJKD"

"NOWA PIOSENKA 1D = ZGON"

"NOWA PIOSENKA CHŁOPCÓW UTWIERDZA MNIE W TYM, ŻE MAM NAJWSPANIALSZYCH IDOLI NA ŚWICIE"

"JESTEM TAKA DUMNA Z NIALLA :''))"

        Te i inne tweety zmieniły trochę moje plany. Trzęsącymi się dłońmi kliknęłam na pierwszy link, aby jak najszybciej odsłuchać piosenki. Z nazwy wywnioskowałam jednak, że nie jest to wersja studyjna, a nagranie z koncertu. Gdy zakończyło się buforowanie, powiększyłam ekran, a moim oczom ukazała się sala pełna ludzi i kolorowych świateł. Po chwili kamera spoczęła na chłopcach stojących na scenie. Gdy skończyli śpiewać Change My Mind, Niall postawił kilka kroków do przodu bawiąc się swoim mikrofonem. Nie mogłam uwierzyć, że naprawdę rozmawiałam z nim niespełna kilka godzin temu.
-Wiem, że nie jest to moja kolej na przemowę, ale mam wam coś bardzo ważnego do powiedzenia. - Odezwał się po chwili Niall, a cała sala zamilkła, uważnie wsłuchując się w jego słowa. - Spotkałem dziś pewną fankę. Tak jak większość z was na mój widok zareagowała płaczem, jednak tym razem coś było nie tak. Szczerze mówiąc jej łzy, ani trochę nie przypominały mi łez szczęścia. Wiecie co mi powiedziała? Powiedziała, że jest smutna, ponieważ ona zapamięta ten dzień do końca życia, lecz ja nie. Że dla mnie jest kolejną zapłakaną fanką. Jeśli kiedykolwiek któraś z was poczuła się w ten sposób... przepraszam. Po prostu przepraszam. Tak nie powinno być, bo to nieprawda. Oczywiście nie możemy zapamiętać twarzy czy też imienia każdej z was, jednak pozostawiacie po sobie coś w naszym sercu. - Na widowni rozległy się rozczulone pomruki, a ja patrzyłam w ekran laptopa oniemiała, wstrzymując oddech. - Fanka o której wcześniej wspominałem miała pewien problem. Nie mówiła mi o nim dużo, a ja nie pytałem. Ale jeśli któraś z was krzywdzi się umyślnie... proszę was, przestańcie. Przestańcie dla was. Dla mnie. Dla nas. Przestańcie tak jak ona. - Publiczność ponownie zamilkła wyczuwając powagę sytuacji. - Przejdźmy do przyjemniejszej kwestii. Mamy dla was pewną niespodziankę. Chcecie wiedzieć co to jest? - Blondyn zaśmiał się perliście, gdy w całej sali rozległy się głośne, podekscytowane krzyki. - Uznam to za tak. A tą niespodzianką jest.... Werble proszę! - Zawołał Niall, po czym Josh wybił na perkusji odpowiedni rytm. - Niespodzianką jest.... nowa piosenka! Ale napisałem ją sam podczas przerwy na lunch, więc jakby co to proszę się nie czepiać. - Wyznał uradowany blondyn, za co został nagrodzony gromkimi brawami i szaleńczymi piskami. Niezmiernie rozśmieszyło mnie to, że te źródłem najgłośniejszych byli Louis, Harry, Zayn i Liam. - Zanim ją zaśpiewamy chciałbym jeszcze skierować kilka słów do fanki, którą dziś spotkałem. Wiem, że cię tu nie ma, ale mam nadzieję, że w jakiś sposób dowiesz się co powiedziałem. Więc... - Zawahał się chwilę. - Piosenkę tą napisałem dla ciebie i wszystkich naszych fanek. Uwierz, że chciałem nazwać ją twoim imieniem, jednak nie przedstawiłaś mi się, co trochę utrudniło sprawę. Po namyśle postanowiłem nazwać ją Diana. Wybrałem to imię ponieważ wszystkie jesteście naszymi księżniczkami i wszystkie was kochamy tak samo, jednak każdą z osobna. Wbrew temu co mówiłaś, ja również będę pamiętał cię do końca życia. - Westchnął, posyłając publiczności uśmiech, jednak jego wzrok był nieobecny. - Teraz pozostaje mi tylko zaśpiewać z chłopakami tą piosenkę i mieć nadzieję, że wiesz, że mówiłem właśnie o tobie..
-Wiem, Niall, wiem... - Wyszeptałam wsłuchując się w tekst utworu, a to, że wypłakałam już wszystkie zły stało się jakby nieaktualne.


LOLA

104 komentarze:

  1. Popłakałam się. Wielkie dzięki :((

    OdpowiedzUsuń
  2. Przecudowne :) momentami chciało mi się płakać...ale to było wspaniałe ^^

    OdpowiedzUsuń
  3. Nareszczie! <3 Cudowny. Kocham<3 Kiedy bd 2 cz Harrego?

    OdpowiedzUsuń
  4. Rycze i przestalam i znowu rycze no nie no ... i ty mi mowisz ze ten imagine pozostawia wiele do zyczenia? Dziewczyno gdzie ty masz oczy? Ten teges no ... to bylo cudne

    OdpowiedzUsuń
  5. Kiedy bd 2 cz. harrego?

    OdpowiedzUsuń
  6. Dokonczysz harrego?

    OdpowiedzUsuń
  7. O Boziu.... brak mi słów i nawet NDJKFN,JDKWEDFCBJFCUJKREQU tego nie określi... :')

    OdpowiedzUsuń
  8. Boooże jest cudowny!!!!!! Jest afgafshkgd !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Genialny kocham!!!!!
    Ciesze sie razem z Wami ze jestescie ponad rok ;) czytałam każdy imagin,niektore nawet po kilka razy.Jestem Wasza fanka!!!!!!! Jesteście wielkie
    NAJWIĘKSZA FANKA WASZEGO BLOGA :D

    OdpowiedzUsuń
  9. Popłakałam się :') totalnie mnie wzruszyło... jest naprawdę dobry... kocham was za waszą pracę.. i życzę jeszcze więcej sukcesów :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Popłakałam się, to jest cudowne (zresztą jak wszystkie wasze imaginy). Dziękuję wam z całego serduszka za ten imagin. Podniosłyście mnie nim na duchu. Dziękuję wam <3

    @Wildnessmute

    OdpowiedzUsuń
  11. Jezu płaczę!!!! To jest piękne i nie mam słów, żeby to opisać...
    =`C

    OdpowiedzUsuń
  12. Genialne <3333 Aż się poryczałam :')

    OdpowiedzUsuń
  13. Powtórzę za koleżankami u góry: popłakałam się. Piękne

    OdpowiedzUsuń
  14. Normalnie siedzę i płaczę. To było wspaniałe <3 Dziękuję ci za napisanie takiego cuda :*
    Agan :***

    OdpowiedzUsuń
  15. Boże Boże Boże Boże Boże Boże płaczę ;'''')) !! To takie piękne i prawdziwe, że aż brak mi słów ... Niesamowite naprawdę ;')
    Btw Nie wierzę że minął już rok ! Jak ten czas szybko leci...
    Dobra, muszę to powiedzieć/napisać jeszcze raz : PRZEPIĘKNE I ŁZY LECĄ MI PO POLICZKACH *.*

    OdpowiedzUsuń
  16. Nawet nie wiem od czego zacząć. Może od tego, że byłam ogromnie ucieszona, że imagin jest o Niallu, bo to właśnie on jest moim ulubieńcem. Jego głos... Potem, kiedy przeczytałam ten wstęp pomyślałam: "Dokładanie to, co zawsze myślałam, ale nigdy nie ubrałam w słowa.". A potem doszło do tego jeszcze Little things, gdzie solo Nialla mnie rozczula i wymiękłam.
    Nie można tęsknić za czymś, czego nigdy się nie poznało.

    OdpowiedzUsuń
  17. I gdzie Ty tu widzisz jakiekolwiek niedociągnięcia? No gdzie?! To jest wspaniae. Nie przypomina "Typowego Fanfiction"- 'poznaliśmy się, po 2 godzinach wyznaliśmy miłość i żyliśmy długo i szczęśliwie'. Nie. Ten imagin opowiada historię, która może się kiedyś zdarzyć. Już nie z Dianą, ale z jakąś inną piosenką.
    PS Jeśli znowu pomyślisz, że taki cudowny imagin Ci nie wyszedł, to zastanów się tyle razy, aż nie dojdziesz do wniosku, że jest wspaniały. :)
    ~Emilka

    OdpowiedzUsuń
  18. I gdzie Ty tu widzisz jakiekolwiek niedociągnięcia? No gdzie?! To jest wspaniae. Nie przypomina "Typowego Fanfiction"- 'poznaliśmy się, po 2 godzinach wyznaliśmy miłość i żyliśmy długo i szczęśliwie'. Nie. Ten imagin opowiada historię, która może się kiedyś zdarzyć. Już nie z Dianą, ale z jakąś inną piosenką.
    PS Jeśli znowu pomyślisz, że taki cudowny imagin Ci nie wyszedł, to zastanów się tyle razy, aż nie dojdziesz do wniosku, że jest wspaniały. :)
    ~Emilka

    OdpowiedzUsuń
  19. Popłakałam się genialny imagin <3<3

    OdpowiedzUsuń
  20. Najpiękniejszy i najbradziej oryginalny imagin jaki kiedykolwiek czytałam to jest takie piękne i prawdziwe. Nic nie może oddać mojego zachwytu. Jestes genialna

    OdpowiedzUsuń
  21. Hej Hej. Imagin świetny tylko tak jeszcze do was pisz bo.. Hmm powiem tak:Często mam wenę na różne imageny. Jak wyżej piszecie.. żadko macie czas aby dodawać kolejne opowiadania. Ja mam czasu całkiem sporo i sporo pomysłów. Jeśli chciały byście mojej pomocy... Bardzo chcętnie. Czekam na odp ;**

    OdpowiedzUsuń
  22. Beczę jak dziecko :''( Dziękuję, że mogłam to przeczytać... <3

    OdpowiedzUsuń
  23. jezu świetne beczę ........ <3

    OdpowiedzUsuń
  24. Wspaniały jest ten imagin, popłakałam się. Dziękuje <3

    OdpowiedzUsuń
  25. Marzenia są czymś pięknym. Nie zawsze możemy je spełnic. Ale to nie zmienia faktu, że dalej będziemy marzyc <3 KOCHAM TO <3

    OdpowiedzUsuń
  26. Popłakałam się ... chciałabym , żeby było to prawdą i mnie to spotkało . ;'' ( to takie piękne . < 3

    OdpowiedzUsuń
  27. O mamo *.* może następny z liamem ?

    OdpowiedzUsuń
  28. Płacz.Płacz,ryczenie i lanie łez.Jak skończyłam to czytać,to spojrzałam na stół pod moją głową i zauważyłam małą kałurzę łez.Takie to piękne :') Jakie to szczęście być fanką lub fanem tak cudownego zespołu,który dba o swoich fanów.Chciałabym kiedyś przeżyć taką chwilę ;--;
    Procentowa

    OdpowiedzUsuń
  29. Rycze, ryczę, ryczę... nie moge to jest takie cudowne ;")
    Zapraszam do mnie:
    http://true-love-fanfiction.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  30. o bosz rycze i nie przestaje

    OdpowiedzUsuń
  31. SUPER!!! W pewnym momencie aż się popłakałam, a u mnie to bardzo, bardzo rzadkie!

    Zapraszam do nas:
    1d-jedenkierunek-onedirection.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  32. Popłakałam się;(<3

    OdpowiedzUsuń
  33. I ty nam tu kit wciskasz, że to nic wielkiego? NIC WIELKIEGO?! To takie piękne... Te pierwsze zdania imagina mówią całą prawdę, wszystko co Directioners naprawdę czują. Nigdy nie przestanę istnieć w fandomie, a dzięki tobie, to co wyraziłaś na początku, tylko mnie w tym utwierdzają. Dziękuję. Z całego serca dziękuję.
    Ettie.

    OdpowiedzUsuń
  34. W tym imaginie ujęłaś i opisałaś wszystko, to co czują Directioner. Nie jesteśmy zwykłym fandomem, który uwielbia akurat modny zespół. Directioner pozostaje się na całe życie, ponieważ Niall, Louis, Liam, Zayn i Harry codziennie sklejają nasze serca i każdego dnia pokazują jak mocno nas kochają <3
    Płacze....
    Piękny imagin <3

    OdpowiedzUsuń
  35. płaczę <3 per-frect :D

    OdpowiedzUsuń
  36. *.* już na samym początku sie popłakałam! To jest cuudowne *.*

    OdpowiedzUsuń
  37. to było śliczne... kocha,m to :D ... płaczę przez cb !!!!!!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  38. Dodaj 2 czesc imagina o Harrym

    OdpowiedzUsuń
  39. Piękny, płakałam. Ile ja bym dała za takie spotkanie <333 Piękny *_______*

    OdpowiedzUsuń
  40. https://www.google.pl/search?client=tablet-android-asus&hl=pl-PL&tbm=isch&q=%C5%82zy+smutku&revid=1874545890&sa=X&ei=36BNUsncB6Hx4QTArYHQCQ&ved=0CDMQ1QIoAg&dpr=1&biw=1280&bih=800#biv=i%7C0%3Bd%7CMH8tyZXYSXrAFM%3A

    OdpowiedzUsuń
  41. Dziewczyno!!! Jesteś wielka!! :* Pisz dalej !! ♥ Poryczałam się, to takie realne... :c <333333 :(((

    OdpowiedzUsuń
  42. ... (...) .... (...) Nie wiem czy mnie znasz? Nie wiem czy w ogóle wiesz, że istnieje? Nie sądzę, żeby tak było. Mimo to napisałaś ten tekst o mnie. Pomijając fakt, iż Niall ani żaden z One Direction nigdy mnie nie spotkał ani nie napisał o mnie piosenki. Lecz to nie ważne. Również jestem Directonerką, ja również nie radzę sobie z życiem. Trzyma mnie przy nim tylko One Dirrection. Tylko piątka tych cudownych chłopaków. Ich serca, ich słowa, ich życie, ich ruchy. Tylko to. Nie płaczę, moim zdaniem każda dziewczyna może się ciąć mając jakiś powód. Lecz tylko cztery - pięć procent robi to bo nie może przestać. Bo nie może znieść życia. Jak ja. Po co miałabym kłamać? Żeby udawać fajną? Nie śmierć nie jest fajna, śmierć jest piękna. Powstrzymują mnie tylko moje osobiste anioły. Mam ich pięć. Nie mają skrzydeł. Mają serca. Mają duszę. Mają mnie, a ja mam ich. Do póki nie spotkam ich na żywo i nie powiem w końcu tego krótkiego "Thank You" nie umrę. Tylko tyle. Dwa słowa decydują o mojej śmierci. Dwa słowa nią są. Dziękuję ci, że napisałaś ten tekst mam nadzieję, że rozumiesz ile on dla mnie znaczy?

    OdpowiedzUsuń
  43. Takie prawdziwe,super. Bardzo się wzruszyłam.Kocham Was <3 i rozumiem że macie mniej czasu.

    OdpowiedzUsuń
  44. morze łez.. fontanna łez....

    OdpowiedzUsuń
  45. Ten imagin jest przepiękny.*_*
    Wylałam morze łez i nadal płaczę pisząc to...
    Tu jest idealnie opisane uczucie jakim darzę chłopców.<3
    Masz ogromny talent dziewczyno.*_*
    Kocham cię za tego imagina, :**

    OdpowiedzUsuń
  46. Wiesz, ze na 99% imaginow nie placze, ale twoj byl tym 1%? Tak sie wczulam w cala akcje, ze jak dotarlo do mnie, ze to nie prawda, poczulam sie tak starsznie dziwnie i nienaturalnie o.O tego imagina nie da sie opusac slowami, jest taki hsudospspixhcixspcgrsowjisa *_* ja rowniez dziekuje za ten wspanialy rok xx do nastepnego :))

    OdpowiedzUsuń
  47. Boze....to bylo piękne ♥ placze nadal teraz...jak przeczytalam caly to potem przez 5min gapilam sie z otwartą buzią bez słów w ten imagin a potem potok łez sam zaczął spływac mi po policzkach ♥ ♡♥♡♥

    OdpowiedzUsuń
  48. Czy można zakochać się w imaginie? Bo chyba właśnie mi się to przytrafiło..

    OdpowiedzUsuń
  49. Jeeeeeeeeeeeeeeeezuniu to było piękne
    aż się poryczałam
    uhhh musicie pisać więcej tak wspaniałych imaginów serio :)

    OdpowiedzUsuń
  50. o mamciu boski imagin *o* aż nie wiem co napisać ;) <3 mam nadzieję że kolejne imaginy będą na stronie w trochę mniejszych odstępach czasu ;)

    OdpowiedzUsuń
  51. chcialam byc twarda ... nie udalo sie . rycze jak glupia .
    swietny . xx

    OdpowiedzUsuń
  52. chcialam byc twarda ... nie udalo sie . rycze jak glupia .
    swietny . xx

    OdpowiedzUsuń
  53. i cicha nadzieja, że to się stanie na prawdę ;=; Też ryczę. Jeszcze przy żadnym imaginie nie płakałam. Może przy jednym. Kc.

    OdpowiedzUsuń
  54. To jest najlepszy imagin świata!!!♡♡

    OdpowiedzUsuń
  55. nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo płaczę

    OdpowiedzUsuń
  56. O mój Boziuuuu!
    Zdjęcie Niallka zabija! :0
    Treść imagina przyprawia o zawroty głowy! :0
    Oooołoooł jak Wy to rb?!
    Aaaa i jeszcze życzę Wam aby następny rok bloga byl jeszcze lepszy! :-)

    Zapraszam do sb
    najlepszepolskieimaginyonedirection.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  57. On jest cudowny! Jest taki magiczny,taki prawdziwy..Cudowny imagin :)

    OdpowiedzUsuń
  58. Cudowne! I ten imagin jest świetny. Gratuluje rocznicy :) Życzę wielu następnych :)

    Zapraszam : http://onedirection-my-love-my-life.blogspot.com/ http://light-in--the-tunnel.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  59. Ten imiagin to cudoo !! Jak czytałam to ciągle płakałam... To co zawarte jest w tym imaginie opisuje całkowitą prawdę :') Czekam i nie mogę się już doczekać nowego xoxo

    OdpowiedzUsuń
  60. Niesamowite < 3 ! Boże ryczyłam w każdym momencie kiedy było napisane że ona płakała :') Koooooocham . < 3 !

    OdpowiedzUsuń
  61. Dokoncz harrego proszeeeeee!

    OdpowiedzUsuń
  62. Dokoncz Hazze plisss ! Informuj na aski ask.fm/Brzoskwinkaaaaa

    OdpowiedzUsuń
  63. Jezu...jeszcze nigdy nie poplakalam sie przy czytaniu imaginow... <3 to jest cudowne :')

    OdpowiedzUsuń
  64. nigdy nie czytałam śliczniejszego imagina <3

    OdpowiedzUsuń
  65. Wow po prostu rycze i nie mogę się opanować to jest piękne

    OdpowiedzUsuń
  66. Cudo. Zazdroszcze ci takiego talentu i takiego powodzenia. Ale nalezy ci sie. Dobra robota. ;D Piękne bylo to na początku. Napisałaś dokładnie to co każdą z nas zapewne myśli o chłopcach. Gdyby nie oni sama bym byla jak bohaterka tego imagina. Dziękuję Ci bardzo kochanie:-*

    OdpowiedzUsuń
  67. Próbowałam powstrzymać łzy... ale mi się nie udało. Piękne, po prostu... piękne.

    @Kichawka

    OdpowiedzUsuń
  68. Próbowałam powstrzymać łzy... ale mi się nie udało. Piękne, po prostu... piękne.

    @Kichawka

    OdpowiedzUsuń
  69. Wszystko fajnie tylko że to nie jest twój Imagin -.-

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli napisanie go i pracowanie nad nim przed 3 godziny nie czyni go moim to ja już nie wiem co :)))))))))

      Usuń
    2. Popłakałam się śliczny imagin. Pisz więcej takich. Czekam na kolejne *,*

      Usuń
  70. http://photoblogbykarolina.blogspot.com/
    Proszę o wejścia i komentarze

    OdpowiedzUsuń
  71. Piekne. Po prostu piekne. Dziekuje ci za to z calego serca tym bardziej ze w dniu w ktorym to dodalas obchodzilam urodziny. Dziekuje jeszcze raz.♡♥♡ icantbreatheicantsmile

    OdpowiedzUsuń
  72. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  73. popłakałam się serio sie popłakałam ta secena jak on przeprasza directioners które odniosły wrażenie że on je zapomni jest taka wzruszająca :) dziękuję Ci za to <33
    pierwszy raz popłakałam się przy imaginie dziękuję Ci jeszcze raz :** <33

    OdpowiedzUsuń
  74. Napiszę tylko że płaczę. To wszystko. Bo talent to mało powiedziane...

    OdpowiedzUsuń
  75. Placze i nie moge przstac wspaniame !

    OdpowiedzUsuń
  76. Poryczałam się bo niall to mój idol ja go <3

    OdpowiedzUsuń
  77. płaczę *-* to jest boskie <3

    OdpowiedzUsuń
  78. BRAŁAM TEN IMAGIN NA 5 RAZY, PRÓBUJĄC SIE NIE ROZRYCZEĆ, DZIĘKI :D

    OdpowiedzUsuń
  79. Przez kilka chwil wydawało mi się ż mówisz naprawdę o mnie, jednak ja miałam (na szczęście) tylko ochotę się zabić, nie próbowałm tego uczynić no i oczywiście nie mogłam go spotkać bo mieszkam w Polsce. Tak samo ja w tym imaginie ja również dziękuję chłopcom za to tu są. Pisząc to słucham Little Things i płaczę, wciąż płaczę. Naprawdę poczułam jakbyś pisał o mnie. Dziękuje tobie za imagina, dziękujne wszystkim Directioner za to ż mogę na was liczyć, ale dziękuje także chłopakom za to że dzięki nim za każdym razem kiedy siedzę sama w pokoju i mam ochotę ... słucham ich muzyki i wszystko staje się kolorowe. Jeszcze raz wam dziękuje i chłopakom takż skłdam serdeczne i szczre DZIĘKUJE.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I przepraszam za błędy nie sądziłam że aż tyle ich będzie. :)

      Usuń
  80. Ten imagin jest inny niż wszystkie, które dotychczas czytałam.Ma w sobie jakąś magię i prawdziwość.Dziękuje ,że go napisałaś to idealny prezent z okazji urodzin Zayna.

    OdpowiedzUsuń
  81. Wszyscy w domu śpią. W drugim pokoju słyszę oddech mojej siostry, a ja leżę w łóżku i przez ciebie płaczę xd to pierwszy imagin przy którym się popłakałam xd Gratuluję, bo trjdno to u mnie wywołać.

    OdpowiedzUsuń
  82. Płaczę
    A tak pozatym super imagin ♥♥

    OdpowiedzUsuń
  83. Omg ile błędów o.O :o
    Znalazłam bloga przypadkiem, a że nie lubię imaginów w częściach, najpier weszłam tutaj. Byłam ogromnie zdziwiona, bo... czytałam już kiedyś tego imagina, ale na Facebooku o.O Nie wiem, czy to ty go umieściłaś na tym fanpage'u, ale wiem, że na pewno czytałam go na fb.
    Cóż,co do treści, jest cudowna, piękna i wzruszająca. Ale tego samego nie da się powiedzieć na temat poprawności gramatycznej, stylistycznej i interpunkcyjnej. Jest mnóstwo błędów, które biją po oczach, a szkoda, bo imagin był piękny.
    Lecę ogarnąc jeszcze inne prace, więc pewnie w najbliższym czasie sporo komentarzy ode mnie się tu pojawi ;)
    Pozdrawiam, Koneko.

    OdpowiedzUsuń
  84. to jest CUDOWNEEE♥

    OdpowiedzUsuń
  85. No i płacze :'(

    OdpowiedzUsuń
  86. RYCZE JAK GŁUPIA.

    OdpowiedzUsuń
  87. Czytam to tu poraz chyba 20 i zawsze ryczę;) a do tego imagin z niallem:)

    OdpowiedzUsuń
  88. CZYTAM 38 RAZ I RYCZĘ BARDZO, BARDZO. ILY.
    RYCZĄCA WZRUSZONA DIRECTIONER.

    OdpowiedzUsuń